၁၈၅။ ကြေကွဲကျူး


၁။ လက်ဝါးကပ်တိုင်အနား ရပ်လျှင်၊ ဆွဲထားသောသူကို ကြည့်နေစဉ်၊
အသွေးလူးလျက် မျက်နှာညှိုးလေ၊ မျက်စိတော်သည် ငါ့ကို ရှုချေ။

၂။ ဩ ငါ့အသက်မဆုံး ကုန်မီ၊ မျက်စိတော်ကို မမေ့နိုင်ပြီ၊
သင်သည် ငါ့ကို သေစေသတည်း၊ မြွက်ဆိုတော်မူသည်လို ဖြစ်၏။

၃။ ဘယ်သို့ ငါပြုသည်ကို မသိ၊ မျက်ရည်ယိုကျကြောက်ရွံ့တုန်၏၊
ပုန်းချင်သော်လည်း ပုန်းရာမရ၊ သခင်ကို သတ်သောသူတကား။

၄။ တဖန်မျှော်ကြည့်တော်မူပြန်လျှင်၊ သင်၏ အပြစ်ကို ငါဖြေရှင်း၊
ငါ၏ အသွေးရွေးဖို့ မှတ်လော့၊ ငါလျှင်သေ၏၊ သင်သည် ရှင်တော့။

၅။ ငါ၏ သေခြင်းကို အောက်မေ့သော်၊ သင်၏ အပြစ်ကို သိမြင်လော့၊
အံ့ဖွယ်ငါ့ကျေးဇူး ဂုဏ်ကြောင့်လည်း၊ သင်၏ အပြစ်ဖြေရှင်းရာ၏။

၆။ နှလုံးကြေကွဲသော ကျွန်ုပ်ကို၊ သခင်ယေရှု ထိုသို့မြွက်ဆို၊
အိုယေရှုရှင်၊ မေတ္တာတော်သည်၊ အစိန္တေယျ၊ အောက်မေ့မမီ။
  • Details

  • Download